ଏବେ ଏକାନ୍ତରେ, ନୀଳ ସରୋବରୁ ପଦୁଅଁ ମରେ ଶୁଭ୍ର ଶୁଭାସିତ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣ ସହରେ ନିମିଷେ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣିମ ବୈଭବ ସରେ ।। ଏବେ ଏକାନ୍ତରେ, ଅଦିନେ ବଉଦୁ ବରଷା ଝରେ ଦୁର୍ଲଭ ଲୋହିତ ତାଜା ଗୋଲାପୁ କ୍ଷଣିକେ ମଧୁର ବାସ ଉତୁରେ ।। ଏବେ ଏକାନ୍ତରେ, କଣ୍ଟକିତ ବନ ପଥ ମଝିରେ ଚାଲୁ ଚାଲୁ ଯେବେ ଥକି ପଡେ ମୁଁ ସପନ ଭାଙ୍ଗଇ ଅଧା ନିଦରେ ।। ଏବେ ଏକାନ୍ତରେ, ଢେଉ ନ ଉଠଇ ପ୍ରୀତି ସାଗରେ ରଜନୀ ଆକାଶେ ପୂର୍ଣ୍ଣମୀ ଇନ୍ଦୁ କାନ୍ଦଇ ଅଧିରେ ପ୍ରେମ ଆତୁରେ ।। ଏବେ ଏକାନ୍ତରେ, ହାହାକାର ଉଠେ

ଏ ସମୟ ବିତିଗଲା… ତୋ ବିନା ଆଉ ଏକ ଦିନ ସରେ… ତୋ ବିନା ଆଗକୁ ବଢିଗଲା ମୋ ରାସ୍ତା ଯେବେ ମନ ହାରିଗଲା…ତୋ ବିନା ସକାଳ ଦିଶେ ଏବେ ସଞ୍ଜଠାରୁ ବି ଧୂଆଁ ତତେ ଭୁଲିବାର ଖୋଜେ ବାହାନା ତୋ ସାଥିରେ ଦିନ ସବୁ ଚାଲିଗଲେ ମୋ ସାଥିରେ ମିଶିବାକୁ ସତେ ଭୁଲିଗଲେ ଖାଲି ହାତରେ ମେଘ ଫେରିଗଲା କେତେ କଥା ଥିଲା ହେଲେ ବାକି ରହିଗଲା ତୋ ବିନା.. ତୋ ବିନା.. ତୋ ବିନା | ମୁ ଚାହିଁ

ତୋତେ ବି ଊଷା ଜହ୍ନ ଦିଶୁଛି କି, ବଉଦ କଣରୁ, କି ଏ ବାଦଲରେ ଭରା ନୀଳ ଆକାଶ, ତୋ ଘର ଅଗଣାରୁ । ତୋ ଆଖିର ଅଧା ମୁଦା ପଲକରେ, ତ କେବେ ଅଧରର ମୁରୁକି ହସରେ, ମୋ କଥା ମନେ ପଡେ କି ସଜ ସକାଳର କାକର ବିନ୍ଦୁ ପରି, ହଜି ଯାଏ, କଅଁଳିଆ ଖରାର ତାତିରେ, ଅଳ୍ପ ବରଷାର ଛାତିରେ । ତୋତେ ବି ଊଷା ଜହ୍ନ ଦିଶୁଛି କି, ବଉଦ କଣରୁ, ତୋ

ଲୁଚା କଥା ଶୁଣିବ କିଛି, ମନ କହେ ପାଖେ ବସ ଆଜି. ଗୋଟେ ଆଖିରେ ବଦମାସୀ ଭରି, ଆର ଆଖି ଢଳା ବାଦଲ ପରି… ଦୁଇ ଆଖିର ଚମକ ଦେଖି ଚୋରେଇ ନେଇଚି କ୍ଷଣ କିଛି | କଣ ନେଲି? ହସ ନେଲି… କୋଉ ହସ? ଚୋରା ହସ… ଚୋର କିଏ? ଏଇ ଋତୁ… ଶରତ ର ଶିଶିର ବିନ୍ଦୁ, ବିନ୍ଦୁରେ ଓଦା ଯୋଡିଏ ଆଖି | ଶ୍ରାବଣର ସେ ଝୁମା ସନ୍ଧ୍ୟା, ଚୁମି ଯାଏ ଅଧର ଦୁଇ. ତୋ ପ୍ରେମରେ ଓଦା ହେଇ, ପାଗଳ ପରି ଝୁମେ ନଈ… କେବେ ସେ ସାଗରର ହେବ, ଲହରୀରେ

ହୃଦୟର କୁଡିଆରେ ଅଛି କିଛି ଛୋଟ ଛୋଟ ଗବାକ୍ଷୀ ଦେଖୁଛି ସେଥିରୁ ଛୋଟ ଛୋଟ ଦୁଇଟା ପାଗଳି ଆଖୀ ଚୀଠି ତାର ଆସେ ଗୋଲାପି ଶାହିରେ ଲେଖା ଆଉ ବାଶ ଥିଲା କିଛି ଚୋରା ଅଭିମାନର । ତୋର ମୋର ଆଖୀର ଭାଶା ବୁଝେନା ଏ ଦୁନିୟା ମାଗୁଚି ସମ୍ପର୍କର ଡୋରି ଯଉଟା ଅମାନିଆ… ଅମାନିଆ ଏ ତୋର ମୋର ଭାଶା ଦିଆ ନିଆ……. ଆମ ରଂଗ, କୋଉ ରଂଗ ସେ ଯେ, ଆଲୁଅ ସାଂଗେ ଲିଭିଯାଏ ଏକା ହେଇ ଗୋଟେ ରଂଗ ତୁମେ ଆଣ,

ତୋ ଭରଶାରେ ଛାଡି ଦେଇଛି ଏ ଜୀବନ ଗୁଡିର ନଟେଇ ସୁତା, ତୋର ଝିଲ୍‌ମିଲ୍ ହସ ଆଲୁଅରେ ହେଉଥିଲା ମୋ ସକାଳ ମୋର, ତୁ ଯେ ଥିଲୁ ମୋ ସକାଳର ଶିଶିର ଆଉ ଗୋଧୂଳି ପାରାର ନୀଡ ।।। ତୁ କିଛି କହିଗଲୁ, ଆଉ ମୁଁ ସୁଚିଲି ଉଆଁସ ସନ୍ଧ୍ୟାର ଲିଭିଯାଇ ଥିବା ଦୀପାଳି ପରି, ତୁ ଯେ ମାନିନୀ, ତୋ ମାନ ଲାଗି ମୁଁ ଯେ ଶରତ ଯାମିନୀ ।।। ଅଦୁର ସବ୍ଦ ସବୁ, ଭୁଲିଯା ସବୁ, ଲାଜେଇ ଯାଉ ସମ୍ପର୍କ ସବୁ, ତୋ